พี่เขยมบ CUT ตอนที่ 7

“เด็กดี เรียกชื่อพี่อีกสิครับ พี่จะทำให้เราเรียกแต่ชื่อของพี่ในคืนนี้”

ริมฝีปากหยักจู่โจมริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงสดนั่นอีกครั้ง ลิ้นเรียวร้อนตรงเข้ารุกรานลิ้นบางที่นอนสงบอยู่ในโพรงปากเล็กอย่างเร่าร้อนจนคนตัวเล็กครางอู้อี้ในลำคอและอดจูบตอบอย่างเงอะงะไม่ได้

มือหนาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังบางและแนวสะโพกโค้งมล สัมผัสร้อนทั่วร่างกายทำให้แบมแบมต้องยกมือขึ้นบีบไหล่หนาเพื่อระงับอาการสั่นสะท้านของตัวเอง มาร์คผละออกจากริมฝีปากหวานเพื่อมองใบหน้าของคนรักที่ขึ้นสีแดงระเรื่อหอบหายใจเข้าออกด้วยความรู้สึกพองโตในใจ

“เรียกชื่อพี่ แบมแบม”

“พะ..พี่มาร์ค อื้อออ!”สิ้นเสียงหวาน มาร์คก็ไม่รอช้าเลยที่จะครอบครองริมฝีปากนุ่มเหมือนเยลลี่ที่ไม่ว่าจะทาบทับบดขยี้แค่ไหนก็ไม่มีทางเบื่อ ปากหนากดจูบย้ำๆปลายลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดลิ้นบางอย่างซุกซน ไล่ต้อนหาความหวานไม่จบสิ้น จนคนตัวเล็กตัวสั่นระริกยอมทุบไหล่หนาเบาๆอย่างยอมแพ้ ร่างสูงจึงยอมผละออกมาจากริมฝีปากรสหวานอย่างเสียดาย แบมแบมได้แต่หอบหายใจเข้าออกอย่างไม่มีทางสู้

มาร์คยกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายจากริมฝีปากสีแดงสดเป็นซอกคอขาวของแบมแบมแทน ลิ้นร้อนชื้นแตะลงเบาเบาที่ลาดไหล่เล็ก เจ้าของกลิ่นตัวหอมหวานก็สะดุ้งเฮือก ยิ่งมาร์คขบกัดดูดดึงเท่าไหร่สติก็ยิ่งลางเลือนเท่านั้น

“อื้อออ พะ..พี่..มะ..มาร์ค พี่มาร์ค!”เสียงหวานครางแผ่วร้องเรียกชื่อของอีกคนไม่หยุดหย่อน น่ารักจนมาร์คอดไม่ได้ที่จะดูดต้นคอขาวนั้นให้แรงอีกหน่อยจนขึ้นสีแดงระเรื่อ เพราะเขาตั้งใจว่าจะไม่ทำรอยจูบในจุดที่คนอื่นมองเห็น แต่ก็มั่นใจได้เลยว่าไม่มีจุดไหนใต้ร่มผ้าที่จะไม่มีรอยจูบแสดงความเป็นเจ้าของของเขา

กระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวถูกปลดออกจากกันโดยที่เจ้าของเสื้อไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ กว่าจะรู้ตัวจริงๆก็ตอนที่สัมผัสร้อนชื้นเข้าครอบครองยอดอกสีชมพูระเรื่อจนร่างบางได้แต่ส่งเสียงครางหวานจนแทบหมดเรี่ยวแรง มาร์คขบเม้นยอดอกเล็กๆน่ารักนั่นอย่างแผ่วเบาในคราแรกและแรงขึ้นตามลำดับเขาทั้งเลียทั้งกัดราวกับกำลังกินขนมแสนอร่อย ดูดดึงขบเม้นวนไปวนมาจนยอดอกขึ้นสีแดงช้ำและเลอะคราบน้ำลายฉ่ำวาว

“เด็กดี ยกสะโพกหน่อยครับ”เสียงทุ้มกระซิบข้างหูหลอกล่อเด็กน้อยที่นอนเกือบจะไร้สติบนเตียงให้ทำตาม แบมแบมปรือตามองใบหน้าของอีกคนก่อนที่ร่างกายจะหยัดสะโพกขึ้นเล็กน้อยตามคำสั่ง มาร์คดึงกางเกงและชั้นในตัวบางออกไปอย่างรวดเร็ว

ทั้งร่างกายของแบมแบมเหลือแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางที่เหมือนพร้อมจะหลุดออกจากร่างกายได้ทุกเมื่อ เด็กน้อยของเขานอนหมดแรงเพราะทั้งครางเรียกชื่อเขาและหอบหายใจจนเหนื่อยอ่อน ร่างกายที่สั่นระริกน้อยๆนั่นเต็มไปด้วยรอยจูบของเขาและคราบน้ำลายสะท้อนแสงไฟฉ่ำวาวทั่วตัว แค่มองก็ทำให้มาร์คปวดหนึบตรงกลางลำตัวโดยที่ไม่ต้องกระตุ้นเลยสักนิด ยามเสียงหวานนั้นเรียกแต่ชื่อของเขา เขารู้สึกเหมือนกำลังจะเสร็จสมเสียด้วยซ้ำ

“ถอดให้พี่หน่อยครับ”เสียงทุ้มออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงอ้อนออด คนตัวเล็กกว่าได้แต่ยื่นมือสั่นๆของตัวเองออกไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีเข้มของอีกฝ่ายออกช้าๆ ตอนนี้แบมแบมเหมือนคนโง่ ถ้าไม่โง่ก็ต้องบ้ามากๆ หรือไม่ก็ทั้งสองอย่าง เขาในตอนนี้ไม่ว่ามาร์คจะสั่งอะไรก็พร้อมจะทำตามทุกอย่าง

ลืมไปหมดสิ้นทั้งศักดิ์ศรีและความละอาย

ตกอยู่ในห้วงอารมณ์ที่ร่างสูงได้ปลุกปั่นสร้างขึ้น

หลงระเริงกับคำหวาน สัมผัสวาบหวาม และคำบอกรักซ้ำๆ

“คนเก่ง”มาร์คมอบจูบแสนหวานเป็นรางวัลเมื่อแบมแบมปลดกระดุมของเขาออกจนเสร็จ ร่างสูงแทบจะกระซากเสื้อผ้าของตัวเองออกจากตัวของเขาอย่างแรงผิดกับตอนถอดให้อีกคนลิบลับ เสื้อเชิ้ตและกางเกงที่ใส่มาถูกเหวี่ยงลงมาจากเตียง ตกอยู่ในมุมใดมุมหนึ่งของห้องอย่างไร้ค่า

ร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามน้อยๆอย่างคนสุขภาพดีปรากฏแก่สายตาของแบมแบมจนคนตัวเล็กต้องเบือนสายตาหนีด้วยความอาย มาร์คหัวเราะเบาเบากับท่าทางเสียงน่ารักนั่น ร่างหนาขยับกายแทรกเข้าไปนั่งอยู่ระหว่างขาของร่างบาง มาร์คดันขาเรียวแยกออกจากกันช้าๆจนเห็นช่องทางรักสีชมพูระเรื่อ

มาร์คมองหาตัวช่วยในห้องอย่างรวดเร็วจนเจอกับวาสลีนทาปากที่แบมแบมวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง ร่างสูงเอื้อมหยิบกระปุกเล็กๆนั่นมาเปิดออกก่อนจะปาดเนื้อครีมเจลลื่นๆออกมาทาจนทั่วช่องทางรักที่ปิดสนิท

สัมผัสเย็นวาบทำให้แบมแบมสะดุ้งเฮือก ยังไม่ทันได้เตรียมใจมาร์คก็ดันนิ้วเรียวยาวเข้ามาช้าๆจนแบมแบมต้องซบหน้าลงกับหมอนแล้วกัดฟันแน่น

“ทนหน่อยนะ อย่าเกร็ง”เสียงทุ้มกระซิบข้างหูพลางดันนิ้วเข้าไปเรื่อยๆ แม้แบมแบมจะผ่านครั้งแรกมาแล้วแต่ครั้งนี้มันก็ไม่ได้ง่ายเลย ยอมรับว่าเจ็บจนแทบจะคิดอะไรไม่ออก แต่พอนิ้วยาวๆของมาร์คเริ่มขยับเข้าออกจนไปกระทุ้งโดนจุดๆหนึ่งในร่างกาย แบมแบมก็เข้าใจคำว่าสมองขาวโพรนอย่างแท้จริง

“อ๊ะ..อ๊ะ พะ..พี่มาร์ค อ๊า”เมื่อเห็นว่าร่างเล็กเริ่มคลายความเจ็บมาร์คก็ไม่รอช้าที่จะสอดนิ้วที่สองและสามตามมา เขากระทุ้งที่จุดเดิมซ้ำๆจนแบมแบมแทบจะยกสะโพกดิ้นหนีสัมผัสเสียวกระสัน แต่มีเหรอที่มาร์คจะยอม ร่างสูงเหนี่ยวรั้งสะโพกบางให้ขยับสวนนิ้วเรียวของเขาที่ขยับเข้าออกอย่างเป็นจังหวะจนแบมแบมครางดังอย่างลืมอาย เมื่อเห็นว่าช่องทางเล็กเริ่มคุ้นกับนิ้วอละอ่อนนุ่มลงมากร่างสูงก็ดึงนิ้วออกช้าๆจนแบมแบมรู้สึกโล่งวูบ

“โอ๊ยย เจ็บ!”แต่ก็โล่งได้ไม่นานเพราะมาร์คขยับแก่นกายของเขาจ่อเขาที่ช่องทางอ่อนนุ่มและดันเข้าช้าๆ ถึงแม้อารมณ์จะพุ่งสูงแต่ร่างหนาก็พร้อมจะหยุดเมื่อได้ยินเสียงร้องโอดโอยจากคนที่เขารัก

“ซี๊ด อา ผ่อนคลายหน่อยเด็กดี พี่ขยับไม่ได้ อื้ม แบมแบม มันแน่นครับ”คำพูดตรงๆจากคนตรงหน้าทำให้ใบหน้าหวานร้อนวูบด้วยความอาย มือหนาตรงเข้าขยับแก่นกายน่ารักของคนตรงหน้ารูดขึ้นลงอย่างปลุกปั่นอารมณ์อีกครั้งซึ่งมันก็ได้ผล แบมแบมครางหวานยกมือขึ้นโอบรอบคอร่างสูงอย่างหาที่พึ่ง ร่างสูงก้มลงจูบแรงๆเพื่อดึงความสนใจก่อนจะกดแก่นกายใหญ่เข้าไปช้าช้าจนหมด

มาร์คค้างตัวแช่เอาไว้ในช่องทางสีหวานอย่างหวังให้ร่างเล็กได้ปรับตัวก่อน แต่ภายในตัวของร่างบางก็ตอดรัดเขาอย่างไม่ปราณีจนแทบจะเสร็จทั้งที่ยังไม่ทันได้ขยับด้วยซ้ำ

“ซี๊ด ตัวเล็กอย่าแกล้งพี่ รัดแรงไปแล้ว อา”

“อ๊ะ พะ..พี่มาร์ค ขะ..ขยับหน่อย อึดอัด อ๊าาา!”เมื่อแบมแบมร้องขอมาร์คก็จัดการขยับให้ทันที มาร์คขยับกายออกช้าๆจนแทบจะหลุดออกจากตัวร่างบางก่อนจะแทงสวนเข้าไปเน้นๆจนคนตัวเล็กสะดุ้งเฮือก หลังจากที่ขยับช้าๆอยู่นานจนแน่ใจว่าแบมแบมจะไม่เจ็บ มาร์คก็จับเรียวขาขาวนั้นพาดไปที่บ่าแกร่งก่อนจะเริ่มต้นขยับเข้าออกอย่างรุนแรง

“อ๊า พะ..พี่มาร์ค พี่มาร์ค อ๊ะ..อ๊ะ”เสียงหวานครางไม่หยุดเมื่อแก่นหายใหญ่โตของอีกคนกระทบเข้ากับจุดๆเดิม จุดที่ทำให้เขารู้สึกเสียวลั่นแปร๊บปร๊าบไปถึงสมอง

“ฮึ่ม ที่รัก เรียกชื่อพี่อีกครับ อา”มาร์คกัดฟันครางเสียงต่ำและกดจูบไปที่ยอดอกสีแดงซ้ำ ร่างกายช่วงล่างขยับเข้าออกจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันอย่างหยาบโลนไปทั่วห้อง

แบมแบมครางจนแทบจะหมดแรง ความเสียวทำให้ตัวเองได้แต่ข่วนไปตามแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามและเริ่มอ้าปากกัดไปที่หัวไหล่ของอีกคนจนทิ้งรอยฟัน

“แบม มะ..ไม่ไหว อ๊ะ..แบมจะไป พะ..พี่มาร์ค อ๊าาา!!”สรรพนามแทนตัวเองอย่างน่ารักถูกหยิบมาใช้ในเวลานี้ มาร์คไม่ได้โกรธที่คนตัวเล็กชิ่งพ่นน้ำสีขาวขุ่นจนเลอะไปทั่วหน้าท้อง ทิ้งให้เขาเผชิญกับแรงตอดรัดที่ดูเหมือนจะยิ่งมากขึ้นเมื่ออีกคนปลดปล่อยอย่างสุขสม

“ซี๊ด ขออีกนิด เด็กดี ฮึ่ม ตอดแรงไปแล้วคนเก่ง”ร่างสูงจูบไปทั่วใบหน้าหวานและตั้งหน้าตั้งตาขยับเอวเข้าออกถี่รัวเพื่อที่จะตามอีกคนไปให้ทัน

“พี่มาร์ค อ๊ะ อา พี่มาร์ค”คนตัวเล็กก็ครางเรียกชื่ออย่างเอาใจจนมาร์คต้องให้รางวัลเป็นจูบหวานยาวนานจนแบมแบมหายใจไม่ทัน หลังจากต้องต่อสู้กับช่องทางรักที่ขยันบีบรัดและตอดอย่างแรงมาร์คก็ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนล้น

มาร์ครวบร่างบางมากอดจนคนตัวเล็กจมหายไปกับอ้อมกอดอ่อนโยนพลางชมด้วยเสียงอ้อดอ้อนไม่หยุดหย่อน