พี่เขยมบ CUT ตอนที่ 7

“เด็กดี เรียกชื่อพี่อีกสิครับ พี่จะทำให้เราเรียกแต่ชื่อของพี่ในคืนนี้”

ริมฝีปากหยักจู่โจมริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงสดนั่นอีกครั้ง ลิ้นเรียวร้อนตรงเข้ารุกรานลิ้นบางที่นอนสงบอยู่ในโพรงปากเล็กอย่างเร่าร้อนจนคนตัวเล็กครางอู้อี้ในลำคอและอดจูบตอบอย่างเงอะงะไม่ได้

มือหนาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังบางและแนวสะโพกโค้งมล สัมผัสร้อนทั่วร่างกายทำให้แบมแบมต้องยกมือขึ้นบีบไหล่หนาเพื่อระงับอาการสั่นสะท้านของตัวเอง มาร์คผละออกจากริมฝีปากหวานเพื่อมองใบหน้าของคนรักที่ขึ้นสีแดงระเรื่อหอบหายใจเข้าออกด้วยความรู้สึกพองโตในใจ

“เรียกชื่อพี่ แบมแบม”

“พะ..พี่มาร์ค อื้อออ!”สิ้นเสียงหวาน มาร์คก็ไม่รอช้าเลยที่จะครอบครองริมฝีปากนุ่มเหมือนเยลลี่ที่ไม่ว่าจะทาบทับบดขยี้แค่ไหนก็ไม่มีทางเบื่อ ปากหนากดจูบย้ำๆปลายลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดลิ้นบางอย่างซุกซน ไล่ต้อนหาความหวานไม่จบสิ้น จนคนตัวเล็กตัวสั่นระริกยอมทุบไหล่หนาเบาๆอย่างยอมแพ้ ร่างสูงจึงยอมผละออกมาจากริมฝีปากรสหวานอย่างเสียดาย แบมแบมได้แต่หอบหายใจเข้าออกอย่างไม่มีทางสู้

มาร์คยกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายจากริมฝีปากสีแดงสดเป็นซอกคอขาวของแบมแบมแทน ลิ้นร้อนชื้นแตะลงเบาเบาที่ลาดไหล่เล็ก เจ้าของกลิ่นตัวหอมหวานก็สะดุ้งเฮือก ยิ่งมาร์คขบกัดดูดดึงเท่าไหร่สติก็ยิ่งลางเลือนเท่านั้น

“อื้อออ พะ..พี่..มะ..มาร์ค พี่มาร์ค!”เสียงหวานครางแผ่วร้องเรียกชื่อของอีกคนไม่หยุดหย่อน น่ารักจนมาร์คอดไม่ได้ที่จะดูดต้นคอขาวนั้นให้แรงอีกหน่อยจนขึ้นสีแดงระเรื่อ เพราะเขาตั้งใจว่าจะไม่ทำรอยจูบในจุดที่คนอื่นมองเห็น แต่ก็มั่นใจได้เลยว่าไม่มีจุดไหนใต้ร่มผ้าที่จะไม่มีรอยจูบแสดงความเป็นเจ้าของของเขา

กระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวถูกปลดออกจากกันโดยที่เจ้าของเสื้อไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ กว่าจะรู้ตัวจริงๆก็ตอนที่สัมผัสร้อนชื้นเข้าครอบครองยอดอกสีชมพูระเรื่อจนร่างบางได้แต่ส่งเสียงครางหวานจนแทบหมดเรี่ยวแรง มาร์คขบเม้นยอดอกเล็กๆน่ารักนั่นอย่างแผ่วเบาในคราแรกและแรงขึ้นตามลำดับเขาทั้งเลียทั้งกัดราวกับกำลังกินขนมแสนอร่อย ดูดดึงขบเม้นวนไปวนมาจนยอดอกขึ้นสีแดงช้ำและเลอะคราบน้ำลายฉ่ำวาว

“เด็กดี ยกสะโพกหน่อยครับ”เสียงทุ้มกระซิบข้างหูหลอกล่อเด็กน้อยที่นอนเกือบจะไร้สติบนเตียงให้ทำตาม แบมแบมปรือตามองใบหน้าของอีกคนก่อนที่ร่างกายจะหยัดสะโพกขึ้นเล็กน้อยตามคำสั่ง มาร์คดึงกางเกงและชั้นในตัวบางออกไปอย่างรวดเร็ว

ทั้งร่างกายของแบมแบมเหลือแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางที่เหมือนพร้อมจะหลุดออกจากร่างกายได้ทุกเมื่อ เด็กน้อยของเขานอนหมดแรงเพราะทั้งครางเรียกชื่อเขาและหอบหายใจจนเหนื่อยอ่อน ร่างกายที่สั่นระริกน้อยๆนั่นเต็มไปด้วยรอยจูบของเขาและคราบน้ำลายสะท้อนแสงไฟฉ่ำวาวทั่วตัว แค่มองก็ทำให้มาร์คปวดหนึบตรงกลางลำตัวโดยที่ไม่ต้องกระตุ้นเลยสักนิด ยามเสียงหวานนั้นเรียกแต่ชื่อของเขา เขารู้สึกเหมือนกำลังจะเสร็จสมเสียด้วยซ้ำ

“ถอดให้พี่หน่อยครับ”เสียงทุ้มออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงอ้อนออด คนตัวเล็กกว่าได้แต่ยื่นมือสั่นๆของตัวเองออกไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีเข้มของอีกฝ่ายออกช้าๆ ตอนนี้แบมแบมเหมือนคนโง่ ถ้าไม่โง่ก็ต้องบ้ามากๆ หรือไม่ก็ทั้งสองอย่าง เขาในตอนนี้ไม่ว่ามาร์คจะสั่งอะไรก็พร้อมจะทำตามทุกอย่าง

ลืมไปหมดสิ้นทั้งศักดิ์ศรีและความละอาย

ตกอยู่ในห้วงอารมณ์ที่ร่างสูงได้ปลุกปั่นสร้างขึ้น

หลงระเริงกับคำหวาน สัมผัสวาบหวาม และคำบอกรักซ้ำๆ

“คนเก่ง”มาร์คมอบจูบแสนหวานเป็นรางวัลเมื่อแบมแบมปลดกระดุมของเขาออกจนเสร็จ ร่างสูงแทบจะกระซากเสื้อผ้าของตัวเองออกจากตัวของเขาอย่างแรงผิดกับตอนถอดให้อีกคนลิบลับ เสื้อเชิ้ตและกางเกงที่ใส่มาถูกเหวี่ยงลงมาจากเตียง ตกอยู่ในมุมใดมุมหนึ่งของห้องอย่างไร้ค่า

ร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามน้อยๆอย่างคนสุขภาพดีปรากฏแก่สายตาของแบมแบมจนคนตัวเล็กต้องเบือนสายตาหนีด้วยความอาย มาร์คหัวเราะเบาเบากับท่าทางเสียงน่ารักนั่น ร่างหนาขยับกายแทรกเข้าไปนั่งอยู่ระหว่างขาของร่างบาง มาร์คดันขาเรียวแยกออกจากกันช้าๆจนเห็นช่องทางรักสีชมพูระเรื่อ

มาร์คมองหาตัวช่วยในห้องอย่างรวดเร็วจนเจอกับวาสลีนทาปากที่แบมแบมวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง ร่างสูงเอื้อมหยิบกระปุกเล็กๆนั่นมาเปิดออกก่อนจะปาดเนื้อครีมเจลลื่นๆออกมาทาจนทั่วช่องทางรักที่ปิดสนิท

สัมผัสเย็นวาบทำให้แบมแบมสะดุ้งเฮือก ยังไม่ทันได้เตรียมใจมาร์คก็ดันนิ้วเรียวยาวเข้ามาช้าๆจนแบมแบมต้องซบหน้าลงกับหมอนแล้วกัดฟันแน่น

“ทนหน่อยนะ อย่าเกร็ง”เสียงทุ้มกระซิบข้างหูพลางดันนิ้วเข้าไปเรื่อยๆ แม้แบมแบมจะผ่านครั้งแรกมาแล้วแต่ครั้งนี้มันก็ไม่ได้ง่ายเลย ยอมรับว่าเจ็บจนแทบจะคิดอะไรไม่ออก แต่พอนิ้วยาวๆของมาร์คเริ่มขยับเข้าออกจนไปกระทุ้งโดนจุดๆหนึ่งในร่างกาย แบมแบมก็เข้าใจคำว่าสมองขาวโพรนอย่างแท้จริง

“อ๊ะ..อ๊ะ พะ..พี่มาร์ค อ๊า”เมื่อเห็นว่าร่างเล็กเริ่มคลายความเจ็บมาร์คก็ไม่รอช้าที่จะสอดนิ้วที่สองและสามตามมา เขากระทุ้งที่จุดเดิมซ้ำๆจนแบมแบมแทบจะยกสะโพกดิ้นหนีสัมผัสเสียวกระสัน แต่มีเหรอที่มาร์คจะยอม ร่างสูงเหนี่ยวรั้งสะโพกบางให้ขยับสวนนิ้วเรียวของเขาที่ขยับเข้าออกอย่างเป็นจังหวะจนแบมแบมครางดังอย่างลืมอาย เมื่อเห็นว่าช่องทางเล็กเริ่มคุ้นกับนิ้วอละอ่อนนุ่มลงมากร่างสูงก็ดึงนิ้วออกช้าๆจนแบมแบมรู้สึกโล่งวูบ

“โอ๊ยย เจ็บ!”แต่ก็โล่งได้ไม่นานเพราะมาร์คขยับแก่นกายของเขาจ่อเขาที่ช่องทางอ่อนนุ่มและดันเข้าช้าๆ ถึงแม้อารมณ์จะพุ่งสูงแต่ร่างหนาก็พร้อมจะหยุดเมื่อได้ยินเสียงร้องโอดโอยจากคนที่เขารัก

“ซี๊ด อา ผ่อนคลายหน่อยเด็กดี พี่ขยับไม่ได้ อื้ม แบมแบม มันแน่นครับ”คำพูดตรงๆจากคนตรงหน้าทำให้ใบหน้าหวานร้อนวูบด้วยความอาย มือหนาตรงเข้าขยับแก่นกายน่ารักของคนตรงหน้ารูดขึ้นลงอย่างปลุกปั่นอารมณ์อีกครั้งซึ่งมันก็ได้ผล แบมแบมครางหวานยกมือขึ้นโอบรอบคอร่างสูงอย่างหาที่พึ่ง ร่างสูงก้มลงจูบแรงๆเพื่อดึงความสนใจก่อนจะกดแก่นกายใหญ่เข้าไปช้าช้าจนหมด

มาร์คค้างตัวแช่เอาไว้ในช่องทางสีหวานอย่างหวังให้ร่างเล็กได้ปรับตัวก่อน แต่ภายในตัวของร่างบางก็ตอดรัดเขาอย่างไม่ปราณีจนแทบจะเสร็จทั้งที่ยังไม่ทันได้ขยับด้วยซ้ำ

“ซี๊ด ตัวเล็กอย่าแกล้งพี่ รัดแรงไปแล้ว อา”

“อ๊ะ พะ..พี่มาร์ค ขะ..ขยับหน่อย อึดอัด อ๊าาา!”เมื่อแบมแบมร้องขอมาร์คก็จัดการขยับให้ทันที มาร์คขยับกายออกช้าๆจนแทบจะหลุดออกจากตัวร่างบางก่อนจะแทงสวนเข้าไปเน้นๆจนคนตัวเล็กสะดุ้งเฮือก หลังจากที่ขยับช้าๆอยู่นานจนแน่ใจว่าแบมแบมจะไม่เจ็บ มาร์คก็จับเรียวขาขาวนั้นพาดไปที่บ่าแกร่งก่อนจะเริ่มต้นขยับเข้าออกอย่างรุนแรง

“อ๊า พะ..พี่มาร์ค พี่มาร์ค อ๊ะ..อ๊ะ”เสียงหวานครางไม่หยุดเมื่อแก่นหายใหญ่โตของอีกคนกระทบเข้ากับจุดๆเดิม จุดที่ทำให้เขารู้สึกเสียวลั่นแปร๊บปร๊าบไปถึงสมอง

“ฮึ่ม ที่รัก เรียกชื่อพี่อีกครับ อา”มาร์คกัดฟันครางเสียงต่ำและกดจูบไปที่ยอดอกสีแดงซ้ำ ร่างกายช่วงล่างขยับเข้าออกจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันอย่างหยาบโลนไปทั่วห้อง

แบมแบมครางจนแทบจะหมดแรง ความเสียวทำให้ตัวเองได้แต่ข่วนไปตามแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามและเริ่มอ้าปากกัดไปที่หัวไหล่ของอีกคนจนทิ้งรอยฟัน

“แบม มะ..ไม่ไหว อ๊ะ..แบมจะไป พะ..พี่มาร์ค อ๊าาา!!”สรรพนามแทนตัวเองอย่างน่ารักถูกหยิบมาใช้ในเวลานี้ มาร์คไม่ได้โกรธที่คนตัวเล็กชิ่งพ่นน้ำสีขาวขุ่นจนเลอะไปทั่วหน้าท้อง ทิ้งให้เขาเผชิญกับแรงตอดรัดที่ดูเหมือนจะยิ่งมากขึ้นเมื่ออีกคนปลดปล่อยอย่างสุขสม

“ซี๊ด ขออีกนิด เด็กดี ฮึ่ม ตอดแรงไปแล้วคนเก่ง”ร่างสูงจูบไปทั่วใบหน้าหวานและตั้งหน้าตั้งตาขยับเอวเข้าออกถี่รัวเพื่อที่จะตามอีกคนไปให้ทัน

“พี่มาร์ค อ๊ะ อา พี่มาร์ค”คนตัวเล็กก็ครางเรียกชื่ออย่างเอาใจจนมาร์คต้องให้รางวัลเป็นจูบหวานยาวนานจนแบมแบมหายใจไม่ทัน หลังจากต้องต่อสู้กับช่องทางรักที่ขยันบีบรัดและตอดอย่างแรงมาร์คก็ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนล้น

มาร์ครวบร่างบางมากอดจนคนตัวเล็กจมหายไปกับอ้อมกอดอ่อนโยนพลางชมด้วยเสียงอ้อดอ้อนไม่หยุดหย่อน

พี่เขยมบ CUT ตอนที่ 5

Five

ความเดิมตอนที่แล้ว

“พี่มาร์ค พี่จะทำอะไร”เสียงหวานสั่นเครือด้วยความตกใจเมื่อได้รับสัมผัสที่ชวนให้ร่างกายรู้สึกแปลกๆจากฝ่ามือร้อนผ่าว กลิ่นแอลกอฮอล์จากร่างกายหนาที่ทาบทับมาที่เขาลอยฟุ้งจนต้องย่นจมูกหนี

“พี่มาร์ค พี่เมาแล้วพี่มีสติหน่อยสิครับ”แบมแบมพยายามดันร่างกายของอีกคนให้ห่างออกไปแต่เหมือนว่ามาร์คจะไม่ได้ให้ความร่วมมือสักนิด ริมฝีปากร้อนนั่นซุกไซร้ไปทั่วลำคอขาวจนร่างเล็กต้องส่ายคอหนีไปมา

“ยะ..อย่า!”เสียงหวานร้องห้ามตะกุกตะกักเมื่อสัมผัสจากทั้งฝ่ามือและริมฝีปากร้ายกาจนั่นร้อนลวกร่างกายของเขาไปทุกตารางที่ฝ่ามือนั่นลากผ่าน

“แบมแบม ช่วยพี่ ช่วยพี่ทีนะครับ”เสียงทุ้มเอ่ยออดอ้อน ปากหนาขบเบาๆที่ติ่งหูเล็กๆนั่นอย่างเย้ายวนปลุกปั่นอารมณ์ของร่างบางให้ลุ่มหลงมัวเมา กว่าจะรู้ตัวริมฝีปากหนักร้อนนั่นก็มอบจูบรสขมฝาดมาให้โดยที่ยังไม่ทันตั้งตัวลิ้นสากรุกเล้าลิ้นของอีกคนอย่างเนิ่บนาบ สัมผัสอ่อนหวานทว่ารุนแรงในทีมัวเมาร่างบางให้นอนอ่อนแรงอยู่บนเตียง

“อืมมม”เสียงหวานครางแผ่ว ลุ่มหลงมัวเมาไปกับจูบอ่อนหวานที่อีกคนมอบให้จนหลงลืมอะไรบางอย่างไป

มือหนาปลดกระดุมเสื้อนอนของร่างบางอย่างคล่องแคล่ว ริมฝีปากหนาผละออกจากริมฝีปากสีเชอรี่ก่อนจะกดจูบร้อนๆไปทั่วลำคอขาวสะอาด ขาวจนเขาอดใจไม่ไหวต้องขบเม้มเบาๆประทับตราสีแดงไว้ทั่วลำคอบางจนร่างเล็กที่นอนอยู่ภายใต้อ้อมกอดของเขาครางเสียหวาน

มาร์คผละออกจาซอกคอที่ถูกเขาประทับตราจองกลับไปที่ริมฝีปากสีสวยอีกครั้ง ครานี้ลิ้นเล็กๆของแบมแบมตอบกลับเขาด้วยความเต็มใจ เมื่อฝ่ามือของเขานวดเค้นคลึงไปที่สะโพกกลมมนของอีกคนแบมแบมก็จะยิ่งส่งเสียงครางชวนให้อารมณ์ของเขาทะลุการควบคุมไปแล้ว

“อา พะง.พี่มาร์ค”ยามที่เสียงครางหวานนั่นครางเรียกชื่อเขา มาร์คสาบานเลยว่าไม่เคยรู้สึกสุขสมทั้งที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยเหมือนคราวนี้มาก่อน ดวงตากลมโตนั่นพร่าไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งอารมณ์ ริมฝีปากสีแดงที่ตอนนี้บวมเจ่อกว่าเดิมเพราะริมฝีปากของเขา ร่องรอยสีแดงทั่วลำคอที่เขาเป็นคนค่อยๆประทับขึ้นทีละรอยๆอย่างบรรจงนั่นทำให้เขาไม่สามารถกักเก็บความต้องการของตัวเองได้อีกต่อไป

มาร์คปลดเปลื้องเสื้อผ้าของร่างเล็กที่นอนล่องลอยอยู่บนเตียงออกจนหมดตามด้วยเสื้อผ้าของตัวเอง แบมแบมสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อสัมผัสร้อนผ่าวของร่างกายหนาทาบทับลงมา  ริมฝีปากหนาลากผ่านลำคอไปยังแผ่นอกของเขาจากนั้นก็จัดการบรรจงประทับตราประจำตัวของมาร์คลงไปประดุจจิตกรกำลังวาดภาพบนผืนผ้าใบจนเขาอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงครางออกมา ความรู้สึกยิ่งทวีมากขึ้นเมื่อลมหายใจร้อนผ่าวอีกคนสัมผัสกับยอดอกของเขา ร่างหนาไม่รอนานริมฝีปากหนักครอบครองตุ่มไตสีหวานทันที

“อาา พะ.ง อึก พี่มาร์ค อ๊ะ”คนตัวเล็กบิดร่างกายหนีสัมผัสที่แปลกใหม่ไม่คุ้นเคยนั่นเมื่อลิ้นร้อนชื้นตวัดยอดอกของเขาไปมาสลับกันทั้งสองข้าง แบมแบมไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เมื่อเจอกับสัมผัสร้อนผ่าวนี้

“แบมแบม จับของพี่ ลองจับดูนะครับ”ตอนนี้ร่างเล็กไม่มีสติอยู่กับตัวอีกต่อไปแล้วได้แต่นอนระทดระทวยให้อีกคนจัดการเล่นกับร่างกายของเขาอย่างตามใจ เมื่อมือหนาดึงมือบางนั่นลงต่ำสัมผัสเข้ากับสิ่งที่ตื่นตัวแข็งขืนร้อนผ่าวลวกมือจนคนตัวเล็กตกใจดึงมือหนี แต่มาร์คไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น คนตัวโตกว่าขืนมือแบมแบมเอาไว้ให้ลูบแก่นกายของเขาขึ้นลงช้าๆ

“อย่ากลัวแบม อืม เร็วอีกครับ”เสียงตุ้มต่ำนั่นครางข้างหูแบมแบมอย่างพอใจและสุขสมจนแบมแบมอดไม่ได้ที่จะขยับมือให้ไหวขึ้น

“อ๊ะ พี่มาร์ค”แบมแบมสะดุ้งสุดตัวเมื่อมือหนานั่นสัมผัสเข้ากับสิ่งที่ตื่นตัวของเขาเหมือนกัน ริมฝีปากของมาร์คจัดการดูดดึงยอดอกเล็กปลุกปันอารมณ์ของร่างบางจนแบมแบมเชิดหน้าขึ้นสูงปล่อยเสียงครางน่าอับอายของออกเสียงดังขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้เมื่อมาร์คเล่นกับร่างกายของเขาอย่างหนักหน่วง

“อืม แบมแบมเร็วอีก อืมม”

“อ๊ะ พะ..มะ ไม่ไหว”

“พร้อมกันนะครับ”เสียงครางไม่ได้ศัพท์ของแบมแบมทำให้มาร์คขยับมือขึ้นลงเร็วขึ้นเมื่อความรู้สึกปวดหนึบของเขากำลังประทุออกมา ท้ายสุดแล้วร่างกายของแบมแบมก็กระตุกเกร็งนอนหมดแรงปลดปล่อยหยาดสีขาวขุ่นออกมาก่อน มือหนากอบกุมมือเล็กชักนำให้ขยับเป็นจังหวะเร็วแรงเมื่อเขาเองก็ใกล้จะเดินทางมาถึงแล้วเช่นกัน สุดท้ายเสียงทุ้มก็ครางต่ำปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเปรอะเปื้อนฝ่ามือขาวและหน้าท้องบาง

ภาพที่ใบหน้าหวานแดงระเรื่อดวงตากลมโตเชื่อมหวานด้วยแรงอารมณ์ ลำตัวเปื้อนน้ำรักของเขาทำให้อารมณ์ที่ยังไม่ดับมอดโหมกระพือรุนแรงอย่างรวดเร็ว ยิ่งปลดปล่อยอย่างสุขสมมากเท่าไหร่ร่างกายของเขาก็เรียกร้องความสุขสมที่มากกว่านี้

ฤทธิ์ของยารุนแรงจนร่างกายของเขาร้อนเป็นไฟ แต่มาร์ครู้สึกว่านั่นเป็นข้ออ้าง เป็นแค่ข้ออ้างที่เขาใช้เพื่อครอบครองร่างกายหอมหวานนี้อย่างชอบธรรมเท่านั้น

เขาจับเรียวขาเล็กนั่นแยกออกก่อนจะใช้นิ้วที่เยิ้มไปด้วยน้ำรักลูบไปที่ช่องทางเล็กปิดสนิท แบมแบมสะดุ้งเล็กน้อย ริมฝีปากเล็กนั่นอ้าแล้วหุบเหมือนอยากจะเอ่ยห้าม

ต่อให้คนตัวเล็กจะเอ่ยปากห้ามแต่มาร์คไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนดีได้อีกต่อไป

นิ้วเรียวค่อยๆกดเข้าในช่องทางเล็กช้าๆแล้วค่อยๆขยับเข้าออกเพื่อเตรียมความพร้อมให้ร่างกายแสนบอบบางนี้

“อ๊ะ อ๊ะ!”แบมแบมสะดุ้งเฮือกเมื่อคนตัวโตเร่งจังหวะพร้อมสอดเรียวนิ้วเพิ่มมาจนเขารู้สึกคับแน่นไปหมด

“อา อ๊ะ อ๊าา พะ.พี่มาร์ค อ๊ะ”เมื่อร่างกายปรับตัวได้มากขึ้นความรู้สึกที่เขาไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนก็โจมตีจนสติพร่าเลือน แบมแบมในตอนนี้จำไม่ได้แล้วว่าตัวเองเป็นใครแล้วผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเป็นใคร

มาร์คดึงนิ้วของตัวเองออกมาช้าๆริมฝีปากหยักยังคงพรมจูบไปทั่วใบหน้าและลำคอ ความรู้สึกแปลกๆโจมตีเข้าที่หัวใจของเขา คำว่าสุขสมทั้งร่างกายและหัวใจ เหมือนเขาเพิ่งเข้าใจอะไรบางอย่าง เหมือนเมฆหมอกที่เคยบดบังในหัวใจของเขาถูกพายุพัดจนหลุดลอยหายไป

เขาแคร์เหลือเกิน ความรู้สึกของน้องชายคนนี้ เป็นห่วงเหลือเกิน กังวลเหลือเกิน เพียงแค่เห็นรอยยิ้มหวานๆที่มอบให้เขาจิตใจของเขาก็สงบลง

เข้าใจ...เข้าใจแล้ว

“ตัวเล็ก...รักนะครับ พี่รักแบมแบมนะครับ”เสียงทุ้มกระซิบอยู่ข้างหูของร่างเล็ก คำว่ารักหวานซึ้งเชื่อมไปทั้งหัวใจ คนตัวเล็กที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวสะดุ้งเฮือกแผ่วเบาเมื่อสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้วชำแรกเข้ามาในร่างกายของเขา

‘พี่รักแบมแบมนะครับ’

‘พี่รักเนียร์มากนะ เราจะแต่งงานกัน’

‘ต่อไปผมต้องเรียกพี่ว่าพี่เขยใช่ไหม’

‘แบมแบม อย่าเอาเขาไป’

‘พี่รักมาร์คมากนะ ถ้าไม่มีเขาชีวิตพี่ก็ไม่เหลืออะไรแล้ว’

‘แบมแบมได้โปรด’

“ไม่!!! ไม่ อย่าน๊า!!!”เสียงหวานร้องห้ามดวงตากลมโตเบิ่งโพรงด้วยความเจ็บเมื่อมาร์คแทรกตัวของเขาเข้ามาในคราวเดียว ความจุกและความเจ็บปวดเนื่องจากช่องทางเล็กที่ไม่เคยใช้งานเมื่อก่อนทำให้ใบหน้าหวานบิดเบี้ยว น้ำตาใสๆไหลอาบแก้ม น้ำตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดของแบมแบม

เจ็บที่หัวใจ

“พะ อึก พี่มาร์ค ได้โปรด ยะ อย่า อย่า”เสียงหวานร้องห้ามในขณะที่มาร์คกำลังแช่ตัวของเขาให้ช่องทางเล็กนั่นโอบรัดอย่างสุขสม เสียงทุ้มกระซิบข้างหูอย่างปลอบใจ ก่อนจะเริ่มขยับเข้าออก

“ไม่เป็นไร แบมอย่ากลัว พี่รักแบมนะ”

“ไม่พี่มาร์ค!! ฮืออ อย่าทำแบบนี้”ร่างกายที่เคยหลงใหลมึนเมาไปกับรสรักที่มาร์คมอบให้เริ่มต่อต้าน แบมแบมเหมือนคนที่ตื่นจากความฝันเพื่อมาพบความเจ็บปวด

นี้คือความผิดของเขา...บาปของเขา

เมื่อคนตัวโตกระแทกร่างกายกระแทกกระทั้นเข้าออกอย่างเป็นจังหวะก็เริ่มทำให้แบมแบมร้องครางอย่างห้ามไม่ได้ น้ำตาใสๆที่ไหลอาบแก้มยังไม่มีท่าทีจะสิ้นสุดลง

แบมแบม...แบมแบมคนเลว...

เสียงครางต่ำที่แสดงออกถึงความสุขสมของมาร์คดังก้องทั่วห้องทำให้ใบหน้าหวานแดงวูบ รวมถึงเสียงกระแทกกระทั้นของสิ่งใหญ่โตเข้าออกร่างของเขาทำให้แบมแบมต้องหลับตาลงด้วยความอาย น้ำรักของร่างสูงไหลเปรอะเปื้อนเรียวขาของเขาจนรู้สึกเนอะหนะ เขานึกว่ามันกำลังจะจบลง แต่ไม่ เมื่อร่างสูงยังคงขยับต่อเนื่องไม่รู้จักจบ

และไม่รู้ว่าค่ำคืนแห่งความผิดบาปในหัวใจของเขาจะจบลงตอนไหนเช่นกัน

.

.

.

กลับไปเม้นนนนน  เลยนะ ไม่งั้นงอนนนนน

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1428361&chapter=6 

พี่เขยมบ CUT ตอนที่ 3

แบมแบมรู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในความฝัน เปลือกตาหนักอึ้ง ร่างกายรู้สึกแปลกๆ ความรู้สึกเสียววูบแล่นปร๊าบไปทั่วร่างกายจนเขาอดจะส่งเสียงร้องครางแผ่วออกมาไม่ได้

“อืมมมม”ความรู้สึกชื้นแฉะบริเวณลำคอและลมหายใจร้อนผ่าวที่ปะทะกับซอกคอจนรู้สึกขนลุก แบมแบมรู้สึกได้ถึงแรงกัดที่ไม่น้อยนั้นทำให้เขาสะดุ้งลืมตาตื่นขึ้นมา

“พะ...พี่มาร์ค”ชายเสื้อที่ถลกขึ้นมาจนเห็นหน้าอกขาวเปลือยป่าว จุดเล็กๆสีเชอรี่นั้นกำลังโดนมือหนาปัดป่ายหยอกล้อเคล้นคลึงจนต้องหลุดเสียงคราง

“อ๊ะ! เดี๋ยว..พี่มาร์ค..อย่า”เสียงหวานครางแผ่วร้องห้ามกระท่อนกระแท่นเมื่อริมฝีปากหนาซุกไซร้ซอกคอเขาไม่หยุดหย่อนและเริ่มขบกัดดูดดึงขบเม้นจนรู้สึกเจ็บ

“อา อย่านะ”เสียงหวานร้องห้ามแต่รู้สึกเหมือนอีกคนจะไม่ได้ยินแบมแบมเริ่มทุบตีคนตรงหน้าเพื่อให้หยุดกระทำแต่ดูเหมือนจะได้ผลตรงกันข้ามเมื่อมือหนาเลื้อยลงไปลูบไล้บริเวณแก่นกลางลำตัวจนคนตัวเล็กถึงกับสะดุ้งเฮือกในขณะที่อีกคนยังดูเหมือนไม่หลุดออกมาจากความฝัน

“ไม่ ไม่ พี่มาร์ค!”ร่างสูงผละจากซอกคอมาที่ตุ่มไตสีชมพูหวานก่อนจะใช้ริ่มฝีปากครอบและเริ่มดูดดุ้นจนแบมแบมสะท้านเฮือก มือหนาเริ่มล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้นก่อนจะเริ่มเคล้นคลึงไปที่แก่นกายเล็กของอีกคนเพื่อปลุกอารมณ์

“อ๊ะ.อา พะ..พี่มาร์คอย่า”มือเล็กที่เริ่มหมดแรงทุบตีวางพาดไปที่ไหล่หนาและเริ่มออกแรงจิกเมื่ออารมณ์ของเขาไต่ขึ้นสูง

“อืมม เนียร์”เสียงทุ้มครางต่ำหลุดออกมาแบมแบมรู้สึกเหมือนโดนตบจนหน้าชาร่างกายเล็กๆเริ่มดิ้นรนขัดขืนอีกครั้ง

“ไม่พี่มาร์ค อย่า ได้โปรด”คนตัวเล็กสะบัดมือฟาดไปที่ใบหน้าหล่ออย่างแรงจนคนตัวสูงสะดุ้งเฮือกและลืมตามามองอย่างงงๆ

“แบม?”เมื่อเห็นว่าร่างสูงได้สติแล้วแบมแบมก็ดึงชายเสื้อลงมาปิดหน้าอกตัวเองอย่างรวดเร็ว

“พี่ละเมอ กลิ้งมาทับผม”เสียงหวานรีบเอ่ยจนลิ้นแทบจะพันกันน้ำเสียงสั่นเคลือไปด้วยอารมณ์และความอับอาย มาร์คจ้องไปที่เรือนร่างของคนตัวเล็กด้วยความรู้สึกแปลกๆ เขาทำสีหน้าท่าทางอึกอัก

“พี่ไม่ได้ทำอะไรใช่ไหมแบม...คือพี่ฝันแปลกๆ”

“พี่ฝันเปียกหรือไง อย่าเลอะเทอะนะ ผมจะนอนแล้วง่วง”แบมแบมรีบหันหลังให้มาร์คทันที เขาอยากจะร้องไห้เหลือเกิน ทำไมถึงได้ปล่อยตัวไปกับสัมผัสของอีกคนขนาดนี้ทั้งๆที่รู้ว่าอีกคนไม่ได้ตั้งใจ

มันจะไม่เกิดขึ้นอีก

พี่มาร์คสัญญาว่าจะไม่เข้าใกล้เขา

เขาจะตัดใจ จะตัดใจ จะตัดใจ ท่องสิท่อง

ลืมวันนี้ไป มันจะเป็นวันสุดท้ายที่จะเกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก

แบมแบม ได้โปรด ได้โปรด สงสารหัวใจบ้าง

กลับไปเม้นเพื่อเป็นกำลังใจ
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1428361&chapter=4