พี่เขยมบ CUT ตอนที่ 5

Five

ความเดิมตอนที่แล้ว

“พี่มาร์ค พี่จะทำอะไร”เสียงหวานสั่นเครือด้วยความตกใจเมื่อได้รับสัมผัสที่ชวนให้ร่างกายรู้สึกแปลกๆจากฝ่ามือร้อนผ่าว กลิ่นแอลกอฮอล์จากร่างกายหนาที่ทาบทับมาที่เขาลอยฟุ้งจนต้องย่นจมูกหนี

“พี่มาร์ค พี่เมาแล้วพี่มีสติหน่อยสิครับ”แบมแบมพยายามดันร่างกายของอีกคนให้ห่างออกไปแต่เหมือนว่ามาร์คจะไม่ได้ให้ความร่วมมือสักนิด ริมฝีปากร้อนนั่นซุกไซร้ไปทั่วลำคอขาวจนร่างเล็กต้องส่ายคอหนีไปมา

“ยะ..อย่า!”เสียงหวานร้องห้ามตะกุกตะกักเมื่อสัมผัสจากทั้งฝ่ามือและริมฝีปากร้ายกาจนั่นร้อนลวกร่างกายของเขาไปทุกตารางที่ฝ่ามือนั่นลากผ่าน

“แบมแบม ช่วยพี่ ช่วยพี่ทีนะครับ”เสียงทุ้มเอ่ยออดอ้อน ปากหนาขบเบาๆที่ติ่งหูเล็กๆนั่นอย่างเย้ายวนปลุกปั่นอารมณ์ของร่างบางให้ลุ่มหลงมัวเมา กว่าจะรู้ตัวริมฝีปากหนักร้อนนั่นก็มอบจูบรสขมฝาดมาให้โดยที่ยังไม่ทันตั้งตัวลิ้นสากรุกเล้าลิ้นของอีกคนอย่างเนิ่บนาบ สัมผัสอ่อนหวานทว่ารุนแรงในทีมัวเมาร่างบางให้นอนอ่อนแรงอยู่บนเตียง

“อืมมม”เสียงหวานครางแผ่ว ลุ่มหลงมัวเมาไปกับจูบอ่อนหวานที่อีกคนมอบให้จนหลงลืมอะไรบางอย่างไป

มือหนาปลดกระดุมเสื้อนอนของร่างบางอย่างคล่องแคล่ว ริมฝีปากหนาผละออกจากริมฝีปากสีเชอรี่ก่อนจะกดจูบร้อนๆไปทั่วลำคอขาวสะอาด ขาวจนเขาอดใจไม่ไหวต้องขบเม้มเบาๆประทับตราสีแดงไว้ทั่วลำคอบางจนร่างเล็กที่นอนอยู่ภายใต้อ้อมกอดของเขาครางเสียหวาน

มาร์คผละออกจาซอกคอที่ถูกเขาประทับตราจองกลับไปที่ริมฝีปากสีสวยอีกครั้ง ครานี้ลิ้นเล็กๆของแบมแบมตอบกลับเขาด้วยความเต็มใจ เมื่อฝ่ามือของเขานวดเค้นคลึงไปที่สะโพกกลมมนของอีกคนแบมแบมก็จะยิ่งส่งเสียงครางชวนให้อารมณ์ของเขาทะลุการควบคุมไปแล้ว

“อา พะง.พี่มาร์ค”ยามที่เสียงครางหวานนั่นครางเรียกชื่อเขา มาร์คสาบานเลยว่าไม่เคยรู้สึกสุขสมทั้งที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยเหมือนคราวนี้มาก่อน ดวงตากลมโตนั่นพร่าไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งอารมณ์ ริมฝีปากสีแดงที่ตอนนี้บวมเจ่อกว่าเดิมเพราะริมฝีปากของเขา ร่องรอยสีแดงทั่วลำคอที่เขาเป็นคนค่อยๆประทับขึ้นทีละรอยๆอย่างบรรจงนั่นทำให้เขาไม่สามารถกักเก็บความต้องการของตัวเองได้อีกต่อไป

มาร์คปลดเปลื้องเสื้อผ้าของร่างเล็กที่นอนล่องลอยอยู่บนเตียงออกจนหมดตามด้วยเสื้อผ้าของตัวเอง แบมแบมสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อสัมผัสร้อนผ่าวของร่างกายหนาทาบทับลงมา  ริมฝีปากหนาลากผ่านลำคอไปยังแผ่นอกของเขาจากนั้นก็จัดการบรรจงประทับตราประจำตัวของมาร์คลงไปประดุจจิตกรกำลังวาดภาพบนผืนผ้าใบจนเขาอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงครางออกมา ความรู้สึกยิ่งทวีมากขึ้นเมื่อลมหายใจร้อนผ่าวอีกคนสัมผัสกับยอดอกของเขา ร่างหนาไม่รอนานริมฝีปากหนักครอบครองตุ่มไตสีหวานทันที

“อาา พะ.ง อึก พี่มาร์ค อ๊ะ”คนตัวเล็กบิดร่างกายหนีสัมผัสที่แปลกใหม่ไม่คุ้นเคยนั่นเมื่อลิ้นร้อนชื้นตวัดยอดอกของเขาไปมาสลับกันทั้งสองข้าง แบมแบมไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เมื่อเจอกับสัมผัสร้อนผ่าวนี้

“แบมแบม จับของพี่ ลองจับดูนะครับ”ตอนนี้ร่างเล็กไม่มีสติอยู่กับตัวอีกต่อไปแล้วได้แต่นอนระทดระทวยให้อีกคนจัดการเล่นกับร่างกายของเขาอย่างตามใจ เมื่อมือหนาดึงมือบางนั่นลงต่ำสัมผัสเข้ากับสิ่งที่ตื่นตัวแข็งขืนร้อนผ่าวลวกมือจนคนตัวเล็กตกใจดึงมือหนี แต่มาร์คไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น คนตัวโตกว่าขืนมือแบมแบมเอาไว้ให้ลูบแก่นกายของเขาขึ้นลงช้าๆ

“อย่ากลัวแบม อืม เร็วอีกครับ”เสียงตุ้มต่ำนั่นครางข้างหูแบมแบมอย่างพอใจและสุขสมจนแบมแบมอดไม่ได้ที่จะขยับมือให้ไหวขึ้น

“อ๊ะ พี่มาร์ค”แบมแบมสะดุ้งสุดตัวเมื่อมือหนานั่นสัมผัสเข้ากับสิ่งที่ตื่นตัวของเขาเหมือนกัน ริมฝีปากของมาร์คจัดการดูดดึงยอดอกเล็กปลุกปันอารมณ์ของร่างบางจนแบมแบมเชิดหน้าขึ้นสูงปล่อยเสียงครางน่าอับอายของออกเสียงดังขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้เมื่อมาร์คเล่นกับร่างกายของเขาอย่างหนักหน่วง

“อืม แบมแบมเร็วอีก อืมม”

“อ๊ะ พะ..มะ ไม่ไหว”

“พร้อมกันนะครับ”เสียงครางไม่ได้ศัพท์ของแบมแบมทำให้มาร์คขยับมือขึ้นลงเร็วขึ้นเมื่อความรู้สึกปวดหนึบของเขากำลังประทุออกมา ท้ายสุดแล้วร่างกายของแบมแบมก็กระตุกเกร็งนอนหมดแรงปลดปล่อยหยาดสีขาวขุ่นออกมาก่อน มือหนากอบกุมมือเล็กชักนำให้ขยับเป็นจังหวะเร็วแรงเมื่อเขาเองก็ใกล้จะเดินทางมาถึงแล้วเช่นกัน สุดท้ายเสียงทุ้มก็ครางต่ำปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเปรอะเปื้อนฝ่ามือขาวและหน้าท้องบาง

ภาพที่ใบหน้าหวานแดงระเรื่อดวงตากลมโตเชื่อมหวานด้วยแรงอารมณ์ ลำตัวเปื้อนน้ำรักของเขาทำให้อารมณ์ที่ยังไม่ดับมอดโหมกระพือรุนแรงอย่างรวดเร็ว ยิ่งปลดปล่อยอย่างสุขสมมากเท่าไหร่ร่างกายของเขาก็เรียกร้องความสุขสมที่มากกว่านี้

ฤทธิ์ของยารุนแรงจนร่างกายของเขาร้อนเป็นไฟ แต่มาร์ครู้สึกว่านั่นเป็นข้ออ้าง เป็นแค่ข้ออ้างที่เขาใช้เพื่อครอบครองร่างกายหอมหวานนี้อย่างชอบธรรมเท่านั้น

เขาจับเรียวขาเล็กนั่นแยกออกก่อนจะใช้นิ้วที่เยิ้มไปด้วยน้ำรักลูบไปที่ช่องทางเล็กปิดสนิท แบมแบมสะดุ้งเล็กน้อย ริมฝีปากเล็กนั่นอ้าแล้วหุบเหมือนอยากจะเอ่ยห้าม

ต่อให้คนตัวเล็กจะเอ่ยปากห้ามแต่มาร์คไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนดีได้อีกต่อไป

นิ้วเรียวค่อยๆกดเข้าในช่องทางเล็กช้าๆแล้วค่อยๆขยับเข้าออกเพื่อเตรียมความพร้อมให้ร่างกายแสนบอบบางนี้

“อ๊ะ อ๊ะ!”แบมแบมสะดุ้งเฮือกเมื่อคนตัวโตเร่งจังหวะพร้อมสอดเรียวนิ้วเพิ่มมาจนเขารู้สึกคับแน่นไปหมด

“อา อ๊ะ อ๊าา พะ.พี่มาร์ค อ๊ะ”เมื่อร่างกายปรับตัวได้มากขึ้นความรู้สึกที่เขาไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนก็โจมตีจนสติพร่าเลือน แบมแบมในตอนนี้จำไม่ได้แล้วว่าตัวเองเป็นใครแล้วผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเป็นใคร

มาร์คดึงนิ้วของตัวเองออกมาช้าๆริมฝีปากหยักยังคงพรมจูบไปทั่วใบหน้าและลำคอ ความรู้สึกแปลกๆโจมตีเข้าที่หัวใจของเขา คำว่าสุขสมทั้งร่างกายและหัวใจ เหมือนเขาเพิ่งเข้าใจอะไรบางอย่าง เหมือนเมฆหมอกที่เคยบดบังในหัวใจของเขาถูกพายุพัดจนหลุดลอยหายไป

เขาแคร์เหลือเกิน ความรู้สึกของน้องชายคนนี้ เป็นห่วงเหลือเกิน กังวลเหลือเกิน เพียงแค่เห็นรอยยิ้มหวานๆที่มอบให้เขาจิตใจของเขาก็สงบลง

เข้าใจ...เข้าใจแล้ว

“ตัวเล็ก...รักนะครับ พี่รักแบมแบมนะครับ”เสียงทุ้มกระซิบอยู่ข้างหูของร่างเล็ก คำว่ารักหวานซึ้งเชื่อมไปทั้งหัวใจ คนตัวเล็กที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวสะดุ้งเฮือกแผ่วเบาเมื่อสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้วชำแรกเข้ามาในร่างกายของเขา

‘พี่รักแบมแบมนะครับ’

‘พี่รักเนียร์มากนะ เราจะแต่งงานกัน’

‘ต่อไปผมต้องเรียกพี่ว่าพี่เขยใช่ไหม’

‘แบมแบม อย่าเอาเขาไป’

‘พี่รักมาร์คมากนะ ถ้าไม่มีเขาชีวิตพี่ก็ไม่เหลืออะไรแล้ว’

‘แบมแบมได้โปรด’

“ไม่!!! ไม่ อย่าน๊า!!!”เสียงหวานร้องห้ามดวงตากลมโตเบิ่งโพรงด้วยความเจ็บเมื่อมาร์คแทรกตัวของเขาเข้ามาในคราวเดียว ความจุกและความเจ็บปวดเนื่องจากช่องทางเล็กที่ไม่เคยใช้งานเมื่อก่อนทำให้ใบหน้าหวานบิดเบี้ยว น้ำตาใสๆไหลอาบแก้ม น้ำตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดของแบมแบม

เจ็บที่หัวใจ

“พะ อึก พี่มาร์ค ได้โปรด ยะ อย่า อย่า”เสียงหวานร้องห้ามในขณะที่มาร์คกำลังแช่ตัวของเขาให้ช่องทางเล็กนั่นโอบรัดอย่างสุขสม เสียงทุ้มกระซิบข้างหูอย่างปลอบใจ ก่อนจะเริ่มขยับเข้าออก

“ไม่เป็นไร แบมอย่ากลัว พี่รักแบมนะ”

“ไม่พี่มาร์ค!! ฮืออ อย่าทำแบบนี้”ร่างกายที่เคยหลงใหลมึนเมาไปกับรสรักที่มาร์คมอบให้เริ่มต่อต้าน แบมแบมเหมือนคนที่ตื่นจากความฝันเพื่อมาพบความเจ็บปวด

นี้คือความผิดของเขา...บาปของเขา

เมื่อคนตัวโตกระแทกร่างกายกระแทกกระทั้นเข้าออกอย่างเป็นจังหวะก็เริ่มทำให้แบมแบมร้องครางอย่างห้ามไม่ได้ น้ำตาใสๆที่ไหลอาบแก้มยังไม่มีท่าทีจะสิ้นสุดลง

แบมแบม...แบมแบมคนเลว...

เสียงครางต่ำที่แสดงออกถึงความสุขสมของมาร์คดังก้องทั่วห้องทำให้ใบหน้าหวานแดงวูบ รวมถึงเสียงกระแทกกระทั้นของสิ่งใหญ่โตเข้าออกร่างของเขาทำให้แบมแบมต้องหลับตาลงด้วยความอาย น้ำรักของร่างสูงไหลเปรอะเปื้อนเรียวขาของเขาจนรู้สึกเนอะหนะ เขานึกว่ามันกำลังจะจบลง แต่ไม่ เมื่อร่างสูงยังคงขยับต่อเนื่องไม่รู้จักจบ

และไม่รู้ว่าค่ำคืนแห่งความผิดบาปในหัวใจของเขาจะจบลงตอนไหนเช่นกัน

.

.

.

กลับไปเม้นนนนน  เลยนะ ไม่งั้นงอนนนนน

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1428361&chapter=6